Data Publikacji: 28-09-2017 przez Magdalena Broniek
Dobra osobiste osoby prawnej
Zgodnie z art. 43 KC przepisy o ochronie dóbr osobistych osób fizycznych stosuje się odpowiednio do osób prawnych (lub ułomnych osób prawnych na mocy art. 331 § 1 KC) Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego - Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 14 listopada 1986 r. II CR 295/86,: Dobra osobiste osób prawnych - to wartości niemajątkowe, dzięki którym osoba prawna może funkcjonować zgodnie ze swym zakresem działań (art. 43 w związku z art. 23 KC). Szkoła wyższa może należycie wypełniać powierzone jej zadania dydaktyczno-wychowawcze, polegające na kształceniu i wychowywaniu młodzieży tylko wówczas, gdy dysponuje odpowiednio wysokim autorytetem wychowawczym i moralnym.
źródło: pixabay.com
Odpowiedniość stosowania przejawia się głównie w otwartym katalogu dóbr osobistych z art. 23 KC, tj. m. in. nazwa (firma) osoby prawnej jest chroniona jak nazwisko osoby fizycznej, jej renoma, dobre imię jak część osoby fizycznej, itd..
Osobom prawnym przysługują zatem roszczenia o ochronę dóbr osobistych z art. 24 KC (roszczenia niemajątkowe o zaniechanie i o usunięcie skutków naruszenia, np. poprzez opublikowanie oświadczenia określonej treści) oraz z art. 448 KC (roszczenia majątkowe o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę lub o zasądzenie sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny (vide: Wyrok SN z dnia 24 września 2008 r., II CSK 126/08, OSNC-ZD 2009, nr 2, poz. 58, Teza: Artykuł 448 k.c. ma zastosowanie także do ochrony dóbr osobistych osób prawnych; choć jest to kwestia różnie oceniana w orzecznictwie sądów apelacyjnych).
Zgodnie z art. 24 § 2 KC, w razie powstania szkody majątkowej osoba prawna może także żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.
Odrębnie uregulowana została odpowiedzialność z tytułu naruszenia prawa przedsiębiorcy do firmy (art. 4310 KC).
W sprawach o naruszenie dóbr osobistych istnieje domniemanie bezprawności naruszenia, zatem powód musi wykazać jedynie fakt naruszenia lub zagrożenia dobra osobistego i istnienie tego dobra. Ciężar dowodu wykazania, że naruszenie nie było bezprawne spoczywa na pozwanym.
