Data Publikacji: 28-09-2017 przez Magdalena Broniek
źródło: pixabay.com
Odpowiedniość stosowania przejawia się głównie w otwartym katalogu dóbr osobistych z art. 23 KC, tj. m. in. nazwa (firma) osoby prawnej jest chroniona jak nazwisko osoby fizycznej, jej renoma, dobre imię jak część osoby fizycznej, itd..
Osobom prawnym przysługują zatem roszczenia o ochronę dóbr osobistych z art. 24 KC (roszczenia niemajątkowe o zaniechanie i o usunięcie skutków naruszenia, np. poprzez opublikowanie oświadczenia określonej treści) oraz z art. 448 KC (roszczenia majątkowe o zadośćuczynienie za doznaną krzywdę lub o zasądzenie sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny (vide: Wyrok SN z dnia 24 września 2008 r., II CSK 126/08, OSNC-ZD 2009, nr 2, poz. 58, Teza: Artykuł 448 k.c. ma zastosowanie także do ochrony dóbr osobistych osób prawnych; choć jest to kwestia różnie oceniana w orzecznictwie sądów apelacyjnych).
Zgodnie z art. 24 § 2 KC, w razie powstania szkody majątkowej osoba prawna może także żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych.
Odrębnie uregulowana została odpowiedzialność z tytułu naruszenia prawa przedsiębiorcy do firmy (art. 4310 KC).
W sprawach o naruszenie dóbr osobistych istnieje domniemanie bezprawności naruszenia, zatem powód musi wykazać jedynie fakt naruszenia lub zagrożenia dobra osobistego i istnienie tego dobra. Ciężar dowodu wykazania, że naruszenie nie było bezprawne spoczywa na pozwanym.