Art.
Art. 1 kw
Art. 2 kw
Art. 3 kw
Art. 4 kw
Art. 5 kw
Art. 6 kw
|
ObowiÄ…zuje od: |
Kodeks Wykroczeń / Art. 3
|
Art. 3. § 1. Na zasadach określonych w niniejszej ustawie odpowiada ten, kto
popełnił wykroczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim
statku wodnym lub powietrznym.
§ 2. Odpowiedzialność za wykroczenie popełnione za granicą zachodzi tylko
wtedy, gdy przepis szczególny taką odpowiedzialność przewiduje. |
Następne artykuły:
|
Art. 4. § 1. Wykroczenie uważa się za popełnione w czasie, w którym sprawca
działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany.
§ 2. Wykroczenie uważa się za popełnione na miejscu, gdzie sprawca działał lub
zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek nastąpił lub miał
nastąpić. |
Art. 5. Wykroczenie można popełnić zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie,
chyba że ustawa przewiduje odpowiedzialność tylko za wykroczenie umyślne. |
Art. 6. § 1. Wykroczenie umyślne zachodzi wtedy, gdy sprawca ma zamiar
popełnienia czynu zabronionego, to jest chce go popełnić albo przewidując możliwość
jego popełnienia na to się godzi.
§ 2. Wykroczenie nieumyślne zachodzi, jeżeli sprawca nie mając zamiaru jego
popełnienia, popełnia je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej
w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał
albo mógł przewidzieć. |
Art. 7. § 1. Nieświadomość tego, że czyn jest zagrożony karą, nie wyłącza
odpowiedzialności, chyba że nieświadomość była usprawiedliwiona.
§ 2. Nie popełnia wykroczenia umyślnego, kto pozostaje w błędzie co do
okoliczności stanowiącej znamię czynu zabronionego. |
Art. 8. Na zasadach określonych w niniejszej ustawie odpowiada ten, kto
popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat 17. |
Art. 9. § 1. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych w dwóch
lub więcej przepisach ustawy, stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę, co
nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych
naruszonych przepisów.
§ 2. Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń,
wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie
przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków
karnych na podstawie innych naruszonych przepisów. |
Art. 10. § 1. Jeżeli czyn będący wykroczeniem wyczerpuje zarazem znamiona
przestępstwa, orzeka się za przestępstwo i za wykroczenie, z tym że jeżeli orzeczono
za przestępstwo i za wykroczenie karę lub środek karny tego samego rodzaju,
wykonuje się surowszą karę lub środek karny. W razie uprzedniego wykonania
łagodniejszej kary lub środka karnego zalicza się je na poczet surowszych.
§ 2. Przy zaliczaniu kar przyjmuje się jeden dzień aresztu za równoważny
jednemu dniowi pozbawienia wolności, dwóm dniom ograniczenia wolności oraz
grzywnie w kwocie od 20 do 150 złotych.
§ 3. Karę aresztu orzeczoną za wykroczenie uważa się za karę tego samego
rodzaju co kara pozbawienia wolności orzeczona za przestępstwo.
§ 4. Zaliczeniu, o którym mowa w § 1, nie podlegają środki karne w postaci:
1) nawiązki, jeżeli za wykroczenie i za przestępstwo orzeczono je na rzecz różnych
podmiotów;
2) obowiązku naprawienia szkody, jeżeli za wykroczenie i za przestępstwo
orzeczono je w związku z różnym rodzajem szkód. |